" پروردگارا من و پدر و مادرم و همه مؤمنان را در روزى كه حساب بر پا مى‌شود ببخش".

يوسف ع مى‌گويد: رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ‌:" پروردگارا بهره‌اى از حكومت به من رحمت فرموده‌اى".

و موسى ع مى‌گويد: رَبِّ بِما أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيراً لِلْمُجْرِمِينَ‌:

" پروردگارا به خاطر نعمتى كه به من داده‌اى پشتيبان مجرمان نخواهم بود".

سليمان ع مى‌گويد: هَبْ لِي مُلْكاً لا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي‌:

" خداوندا حكومتى به من ببخش كه شايسته كسى بعد از من نباشد".

عيسى ع عرض مى‌كند: رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ:" پروردگارا! بر ما مائده‌اى از آسمان فرو فرست" (مائده- 114).

و پيامبر بزرگ اسلام ص عرضه مى‌دارد: رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّياطِينِ‌" پروردگارا من از وسوسه‌هاى شياطين به تو پناه مى‌برم" (مؤمنون- 97).

و مؤمنان طبق آيات آخر سوره آل عمران چندين بار اين تعبير را تكرار مى‌كنند از جمله مى‌گويند رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا:" پروردگارا اين آسمانها و زمين پهناور را بيهوده نيافريده‌اى"! از اين تعبيرات به خوبى استفاده مى‌شود كه بهترين دعا آن است كه از مساله ربوبيت پروردگار آغاز شود، درست است كه نام مبارك" اللَّه" جامعترين نامهاى خدا است ولى از آنجا كه تقاضا از محضر پر لطف او تناسب با مساله ربوبيت دارد، ربوبيتى كه از ناحيه خداوند از نخستين لحظات وجود انسان آغاز مى‌شود و تا آخر عمر او و بعد از آن ادامه دارد، و انسان را غرق الطاف الهى مى‌كند، خواندن خداوند به اين نام در آغاز دعاها از هر نام ديگر مناسبتر و شايسته‌تر است‌ [1]

[1]" تفسير كبير فخر رازى" ذيل آيات مورد بحث.