ولى آنچه از موارد استعمال واژه" ياس" و" قنوط" در قرآن مجيد به دست مى‌آيد اين است كه ياس و قنوط تقريبا در يك معنى به كار مى‌رود، مثلا در داستان يوسف مى‌خوانيم كه يعقوب فرزندان خود را از ياس از رحمت الهى بر حذر داشت، در حالى كه آنها در مورد پيدا كردن يوسف هم قلبا مايوس بودند و هم نشانه‌هاى ياس را ظاهر كرده بودند (يوسف- 87).

و در مورد قنوط در داستان بشارت فرزند به ابراهيم مى‌خوانيم كه او از اين مساله اظهار تعجب كرد، اما فرشتگان به او گفتند: بَشَّرْناكَ بِالْحَقِّ فَلا تَكُنْ مِنَ الْقانِطِينَ‌:" ما تو را به حق بشارت داديم بنا بر اين مايوس نباش"! (حجر- 55).

[1] بعضى از مفسران گفته‌اند كه جمله" هذا لى" يعنى" اين نعمت هميشه براى من پايدار خواهد بود" كه در حقيقت دوام آن را مى‌رساند، اما تفسيرى كه در بالا گفتيم مناسبتر است هر چند ميان اين دو تضادى وجود ندارد و قابل جمع است كه هم خود را مستحق نعمت بداند و هم آن را دائم و جاودانى پندارد