مى‌فرستيم به جنبش در مى‌آيد و نمو مى‌كند، همان كس كه آن را زنده كرد مردگان را نيز زنده مى‌كند، او بر هر چيز تواناست.

تفسير:

فقط براى خدا سجده كنيد

اين آيات در حقيقت آغازگر فصل تازه‌اى در اين سوره، در زمينه توحيد و معاد، و بيان نبوت و عظمت قرآن است، و در حقيقت مصداقى است روشن از" دعوت الى اللَّه" در برابر مشركان كه دعوت به سوى بت مى‌كردند.

نخست از مساله توحيد شروع كرده، از طريق آيات آفاقى مردم را به سوى خدا دعوت مى‌نمايد، مى‌فرمايد:" از آيات و نشانه‌هاى پروردگار، شب و روز و خورشيد و ماه است" [1] (وَ مِنْ آياتِهِ اللَّيْلُ وَ النَّهارُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ).

تفسير نمونه ؛ ج‌20 ؛ ص289

مايه آرامش، و روشنايى روز وسيله جنبش و حركت است، و اين دو توأما چرخهاى زندگى انسانها را به گردش منظم و متناوبى در مى‌آورند كه اگر هر كدام جاويدان و يا حتى طولانى بود، زندگى تمام موجودات زنده دستخوش فنا مى‌شد، لذا كره ماه كه شبهايش معادل 15 شبانه روز زمين، و روزهايش به همين اندازه است به هيچوجه قابل سكونت نيست، چرا كه در شبهاى سرد و تاريكش همه چيز منجمد مى‌شود، و در روزهاى سوزانش همه چيز آتش مى‌گيرد، به همين دليل زندگى كردن موجودات زنده‌اى همچون انسان در آنجا غير ممكن است.

اما خورشيد منبع همه بركات مادى در منظومه ما است، نور و گرما و حركت و جنبش و نزول بارانها، و روئيدن گياهان، و رسيدن ميوه‌ها، حتى رنگهاى زيباى گلها همه از پرتو وجود او است.

ماه نيز روشنى بخش شبهاى تار، و چراغ پر فروغ و زيباى رهروان بيابانها

[1] توجه داشته باشيد اين آيه از آياتى است كه به هنگام تلاوت يا شنيدن آن سجده كردن واجب است‌