نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 20 صفحه : 271
على ع در يكى از خطبههاى نهج البلاغه اين آيه را با عبارت گويا و پر معنايى
تفسير مىكند و بعد از تلاوت آن مىفرمايد:
و قد قلتم" ربنا اللَّه" فاستقيموا على كتابه و على منهاج امره و
على الطريقة الصالحة من عبادته، ثم لا تمرقوا منها، و لا تبتدعوا فيها، و لا
تخالفوا عنها:
" شما گفتيد پروردگار ما" اللَّه" است اكنون بر سر اين سخن
پايمردى كنيد، بر انجام دستورهاى كتاب او، و در راهى كه فرمان داده، و در طريق
پرستش شايسته او، استقامت به خرج دهيد، از دايره فرمانش خارج نشويد، در آئين او
بدعت مگذاريد و هرگز با آن مخالفت نكنيد" [1] در حديث ديگرى از پيغمبر گرامى اسلام ص
مىخوانيم كه اين آيه را تلاوت فرمود سپس افزود:
قد قالها الناس، ثم كفر اكثرهم، فمن قالها حتى يموت فهو ممن استقام عليها:
" گروهى اين سخن را گفتند سپس اكثر آنها كافر شدند، اما كسى كه اين سخن
را بگويد و هم چنان به آن تداوم دهد تا مرگش فرا رسد او از كسانى است كه بر آن
استقامت كرده" [2] و اگر مىبينيم در حديثى كه از امام على بن موسى الرضا ع نقل شده در پاسخ
سؤال از تفسير" استقامت" فرمود:
هى و اللَّه ما انتم عليه:
" استقامت همان روش ولايتى است كه شما داريد" [3] به معنى اين نيست كه مفهوم آيه در مساله ولايت
خلاصه شود بلكه چون پذيرش رهبرى ائمه اهل بيت ع ضامن بقاء خط توحيد و روش اصيل
اسلام و ادامه عمل صالح است، استقامت را به اين معنى تفسير فرموده است.