على ع در يكى از خطبه‌هاى نهج البلاغه اين آيه را با عبارت گويا و پر معنايى تفسير مى‌كند و بعد از تلاوت آن مى‌فرمايد:

و قد قلتم" ربنا اللَّه" فاستقيموا على كتابه و على منهاج امره و على الطريقة الصالحة من عبادته، ثم لا تمرقوا منها، و لا تبتدعوا فيها، و لا تخالفوا عنها:

" شما گفتيد پروردگار ما" اللَّه" است اكنون بر سر اين سخن پايمردى كنيد، بر انجام دستورهاى كتاب او، و در راهى كه فرمان داده، و در طريق پرستش شايسته او، استقامت به خرج دهيد، از دايره فرمانش خارج نشويد، در آئين او بدعت مگذاريد و هرگز با آن مخالفت نكنيد" [1] در حديث ديگرى از پيغمبر گرامى اسلام ص مى‌خوانيم كه اين آيه را تلاوت فرمود سپس افزود:

قد قالها الناس، ثم كفر اكثرهم، فمن قالها حتى يموت فهو ممن استقام عليها:

" گروهى اين سخن را گفتند سپس اكثر آنها كافر شدند، اما كسى كه اين سخن را بگويد و هم چنان به آن تداوم دهد تا مرگش فرا رسد او از كسانى است كه بر آن استقامت كرده" [2] و اگر مى‌بينيم در حديثى كه از امام على بن موسى الرضا ع نقل شده در پاسخ سؤال از تفسير" استقامت" فرمود:

هى و اللَّه ما انتم عليه:

" استقامت همان روش ولايتى است كه شما داريد" [3] به معنى اين نيست كه مفهوم آيه در مساله ولايت خلاصه شود بلكه چون پذيرش رهبرى ائمه اهل بيت ع ضامن بقاء خط توحيد و روش اصيل اسلام و ادامه عمل صالح است، استقامت را به اين معنى تفسير فرموده است.

[1] نهج البلاغه خطبه 176

[2] مجمع البيان ذيل آيات مورد بحث‌

[3] همان مدرك‌