و شام) زندگى داشتند، خداوند زمينهايى آباد و خرم و سرسبز و باغهايى پر نعمت به آنها داده بود، در كشاورزى ابتكار و قدرت فراوان به خرج مى‌دادند، عمرهايى طولانى، اندامهايى قوى و نيرومند داشتند، در ساختن بناهاى محكم و پيشرفته چنان ماهر بودند كه قرآن در آيه 82 سوره حجر مى‌گويد: در دل كوه‌ها خانه‌هاى امن و امان مى‌ساختند.

پيامبر بزرگشان با منطق نيرومند و توام با محبت فراوان، و همراه با معجزه الهى، به سراغ آنان آمد، اما اين قوم مغرور و از خود راضى نه تنها دعوت او را نپذيرفتند بلكه براى او و ياران اندكش، ناراحتيهاى فراوان به وجود آوردند نتيجه آن اين شد كه خداوند اين مغروران را به عذابى سخت و خوار كننده گرفتار ساخت.

در سوره اعراف آيه 78 مى‌خوانيم زمين لرزه‌اى شديد آنها را فرو گرفت، و صبحگاهان جسمهاى بيجانشان در خانه‌هاشان باقى مانده بود" فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دارِهِمْ جاثِمِينَ‌".

و در سوره حاقه آيه 5 آمده است كه" قوم ثمود به وسيله يك عامل ويرانگر نابود شدند"" فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ".

و در سوره هود آيه 67 مى‌خوانيم كه" قوم ستمگر ثمود به وسيله صيحه آسمانى از ميان رفتند، در خانه‌هاشان به رو افتادند و مردند"" وَ أَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيارِهِمْ جاثِمِينَ‌".

اما در آيات مورد بحث چنان كه ديديم تعبير به" صاعقه" شده است.

ممكن است در ابتدا تصور شود كه ميان اين تعبيرات منافاتى وجود دارد، ولى كمى دقت نشان مى‌دهد كه چهار تعبير فوق‌ [1] به يك حقيقت بازگشت مى‌كند:

زيرا" صاعقه" چنان كه قبلا هم اشاره كرديم هم داراى صداى وحشتناكى است‌

[1]" رجفه" و" طاغيه" و" صيحه" و" صاعقه"