نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 20 صفحه : 225
راه ديگرى كه تعداد كمى از مفسران آن را انتخاب كردهاند اين است كه:
اربعة ايام (چهار روز) مربوط به آغاز خلقت نيست بلكه اشاره به فصول چهارگانه
سال است كه مبدء پيدايش ارزاق و پرورش مواد غذايى انسانها و حيوانات است [1] ولى اين تفسير
علاوه بر اينكه هماهنگى را در ميان جملههاى آيات فوق تامين نمىكند چرا كه در
مورد خلقت زمين و آسمان" يوم" به معنى دوران آغاز پيدايش است، طبق اين
تفسير" يوم" در مورد خصوصيات زمين و مواد غذايى به معنى فصول سال
مىباشد كه پيوسته تكرار مىگردد.
بعلاوه نتيجه آن اين است كه از شش روز آفرينش تنها از دو روز مربوط به خلقت
زمين، و دو روز مربوط به خلقت آسمانها، بحث شده، اما دو روز باقيمانده كه مربوط به
خلقت موجوداتى است كه ميان زمين و آسمان قرار دارند (ما بينهما) سخنى به ميان
نيامده است.
به هر حال تفسير اول از جهاتى مناسبتر به نظر مىرسد.
شايد نياز به تذكر نداشته باشد كه" روز" در آيات فوق هرگز به معنى
روز معمولى نيست، چرا كه قبل از آفرينش زمين و آسمان اصلا روز به اين معنى وجود
نداشت، بلكه منظور از آن دورانهاى آفرينش است كه گاه ميليونها يا ميلياردها سال به
طول انجاميده.
توضيح اين معنى را به طور كامل در جلد ششم (ذيل آيه 54 سوره اعراف) صفحه 200
به بعد آوردهايم.
در اينجا دو نكته ديگر باقى مىماند كه بايد به آن توجه كرد:
نخست اينكه منظور از" بارك فيها" چيست؟ ظاهر اين است كه اشاره به
معادن و منابع زير زمينى و روى زمينى و درختان و نهرها و منابع آب است كه
[1] حديثى به اين مضمون در تفسير على
بن ابراهيم نيز آمده است
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 20 صفحه : 225