آغاز در زمين پيش بينى كرده، و آنچه براى ادامه حيات آنها لازم بوده، آفريده است.

در اينجا سؤال مهمى مطرح است و آن اينكه:

چگونه در آيات فوق آفرينش زمين را در دو روز، و كوه‌ها و بركات و غذاها در چهار روز، و در دنباله اين آيات، آفرينش آسمانها را نيز در دو روز ذكر كرده كه مجموعا هشت روز مى‌شود؟ در حالى كه در آيات فراوانى از قرآن مجيد آفرينش آسمانها و زمين مجموعا در شش روز، يا به تعبير ديگر در شش دوران، بيان شده است‌ [1] مفسران در پاسخ اين سؤال دو راه را انتخاب كردند:

راه اول كه مشهور و معروف است اينكه: آنجا كه مى‌گويد" اربعة ايام" (چهار روز) منظور تتمه چهار روز است، به اين ترتيب در دو روز اول از اين چهار روز زمين آفريده شد، و در دو روز بعد ساير خصوصيات زمين، به اضافه خلقت آسمانها در دو روز مجموعا شش روز (شش دوران) مى‌شود.

نظير اين تعبير در زبان عرب و تعبيرات فارسى نيز وجود دارد كه فى المثل گفته مى‌شود: از اينجا تا مكه ده روز طول مى‌كشد، و تا مدينه پانزده روز، يعنى پنج روز فاصله مكه و مدينه است و ده روز فاصله اينجا تا مكه‌ [2] البته اگر آيات متعدد آفرينش در شش روز نبود چنين تفسيرى پذيرفته نمى‌شد، ولى از آنجا كه آيات قرآن يكديگر را تفسير مى‌كنند، و قرينه يكديگر مى‌شوند، تفسير بالا بخوبى قابل قبول است.

[1] به آيات 54 سوره اعراف 3- يونس 7- هود 59- فرقان 4- سجده 38 ق 4- حديد مراجعه شود

[2] طبق اين تفسير آيه تقديرى دارد به اين صورت (و قدر فيها اقواتها فى تتمة اربعة ايام) و يا به تعبيرى كه در تفسير كشاف آمده (كل ذلك فى اربعة ايام‌