نيست.

از سوى ديگر آياتى كه در باره حيات جاويدان شهيدان بعد از مرگ سخن مى‌گويد، و از پاداشهاى فوق العاده آنها بحث مى‌كند گواه بر وجود" نعمتهاى برزخى" است.

قابل توجه اينكه در حديثى از پيامبر گرامى اسلام ص مى‌خوانيم كه فرمود:

ان احدكم اذا مات عرض عليه مقعده بالغداة و العشى، ان كان من اهل الجنة فمن الجنة، و ان كان من اهل النار فمن النار، يقال هذا مقعدك حيث يبعثك اللَّه يوم القيامة!:

" هنگامى كه يكى از شما از دنيا مى‌رود جايگاه او را هر صبح و شام به او نشان مى‌دهند، اگر بهشتى باشد جايگاهش را در بهشت، و اگر دوزخى باشد جايگاهش را در آتش، و به او مى‌گويند: اين جايگاه تو در روز قيامت است" (و همين امر باعث شادى يا عذاب روح او مى‌شود) [1] امام صادق ع مى‌فرمايد:

ذلك فى الدنيا قبل يوم القيامة لان فى نار القيامه لا يكون غدو و عشى، ثم قال ان كانوا يعذبون فى النار غدوا و عشيا ففيها بين ذلك هم من السعداء، لا و لكن هذا فى البرزخ قبل يوم القيامة ا لم تسمع قوله عز و جل: وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذابِ‌

:" اين در دنيا قبل از روز قيامت است، زيرا آتش قيامت صبح و شام ندارد سپس فرمود: اگر آنها در قيامت تنها صبح و شام در آتش دوزخ عذاب شوند در ميان اين دو بايد سعادتمند باشند، چنين نيست، اين مربوط به برزخ است پيش از روز

[1] اين روايت را" بخارى" و" مسلم" در صحيح خود نقل كرده‌اند (طبق نقل طبرسى و در المنثور و قرطبى ذيل آيات مورد بحث) در" صحيح مسلم" بابى براى اين موضوع منعقد شده و در آن روايات متعددى آمده است به جلد چهار صحيح مسلم صفحه 2199 مراجعه شود