شدت هر چه تمامتر مورد تقبيح قرار گرفته و محكوم شده است و يكى از گناهان كبيره محسوب مى‌شود.

ولى قابل توجه اين است كه زشتى رشوه سبب مى‌شود كه اين هدف شوم در لابلاى عبارات و عناوين فريبنده ديگر انجام گيرد و رشوه‌خوار و رشوه دهنده از نامهايى مانند هديه، تعارف، حق و حساب، حق الزحمه و انعام استفاده كنند ولى روشن است اين تغيير نامها به هيچ وجه تغييرى در ماهيت آن نمى‌دهد و در هر صورت پولى كه از اين طريق گرفته مى‌شود حرام و نامشروع است.

در نهج البلاغه در داستان هديه آوردن" اشعث بن قيس" مى‌خوانيم كه او براى پيروزى بر طرف دعواى خود در محكمه عدل على ع متوسل به رشوه شد و شبانه ظرفى پر از حلواى لذيذ به در خانه على ع آورد و نام آن را هديه گذاشت على ع بر آشفت و فرمود:"

هبلتك الهبول ا عن دين اللَّه اتيتنى لتخدعنى؟ ... و اللَّه لو اعطيت الاقاليم السبعة بما تحت افلاكها على ان اعصى اللَّه فى نملة اسلبها جلب شعيرة ما فعلته و ان دنياكم عندى لاهون من ورقة فى فم جرادة تقضمها ما لعلى و لنعيم يفنى و لذة لا تبقى‌

" [1]" سوگواران بر عزايت اشك بريزند، آيا با اين عنوان آمده‌اى كه مرا فريب دهى و از آيين حق باز دارى؟ ... به خدا سوگند اگر هفت اقليم را با آنچه در زير آسمانهاى آنها است به من دهند كه پوست جوى را از دهان مورچه‌اى به ظلم بگيرم هرگز نخواهم كرد، دنياى شما از برگ جويده‌اى در دهان ملخ براى من كم‌ارزش‌تر است على را با نعمتهاى فانى و لذتهاى زودگذر چه كار؟ ..." اسلام رشوه را در هر شكل و قيافه‌اى محكوم كرده است، در تاريخ زندگى پيغمبر اكرم ص مى‌خوانيم كه: به او خبر دادند يكى از فرماندارانش رشوه‌اى در شكل هديه پذيرفته، حضرت بر آشفت و به او فرمود:

كيف تاخذ ما ليس لك بحق‌

؟!______________________________

(1) نهج البلاغه، خطبه 224.