داشتيد بحث و گفتگو كرديد و ديديد كه حتى در اين مباحث گرفتار چه اشتباهات بزرگى شده‌ايد و چه اندازه از حقيقت دور افتاده‌ايد (و در واقع علم شما جهل مركب بود) با اين حال چگونه در چيزى كه از آن اطلاع نداريد بحث و گفتگو مى‌كنيد و در نتيجه سخنى مى‌گوئيد كه با هيچ تاريخى سازگار نيست.

سپس براى تاكيد مطالب گذشته و آماده ساختن براى بحث آينده مى‌گويد:

" خدا مى‌داند و شما نمى‌دانيد" (وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ‌).

آرى او مى‌داند كه در چه تاريخى آئين خود را بر ابراهيم نازل كرده، نه شما كه در زمانهاى بعد به وجود آمده‌ايد و بدون اطلاع و مدرك، در اين باره قضاوت مى‌كنيد.

بايد توجه داشت كه واژه" حنيفا" از ماده" حنف" (بر وزن انف) به معنى شخصى يا چيزى است كه تمايل به سويى پيدا كرده و در زبان قرآن به كسى گفته مى‌شود كه از آئينهاى باطل به سوى آئين حق متمايل شده است.

در اينجا خداوند ابراهيم ع را به عنوان حنيف توصيف نموده، زيرا او بود كه پرده‌هاى تقليد و تعصب را دريد، و در زمان و محيطى كه غرق بت پرستى بود هرگز در برابر بت سجده نكرد.

ولى از آنجا كه بت پرستان زمان جاهليت عرب، نيز خود را بر دين حنيف ابراهيم ع معرفى مى‌كردند، و اين سخن به قدرى شايع شده بود كه يهود و نصارى آنها را حنفاء مى‌گفتند (به اين ترتيب حنيف درست معنايى بر ضد معناى اصليش پيدا كرده بود، و با بت پرستى مرادف شده بود) خداوند پس از توصيف‌