اين در واقع گامى فراتر از مسائل حقوقى است، اين يك مساله اخلاقى و انسانى است كه بحث حقوقى سابق را تكميل مى‌كند و به طلبكاران مى‌گويد: در اين گونه موارد كه بدهكاران سخت در مضيقه‌اند اگر بدهى آنان بخشوده شود، از هر نظر براى شما، بهتر است، احساس كينه‌توزى و انتقام را به محبت و صميميت مبدل مى‌سازد و افراد ضعيف جامعه را به فعاليت مجددى كه نتيجه‌اش عايد همگان مى‌شود، وامى‌دارد و اضافه بر اينها صدقه و انفاقى در راه خدا محسوب مى‌شود كه ذخيره روز بازپسين است.

" سپس به هر كس آنچه را انجام داده باز پس داده مى‌شود" (ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ ما كَسَبَتْ‌).

" و به آنها ستمى نخواهد شد" بلكه هر چه مى‌بينند نتيجه اعمال خودشان است (وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ‌).

معمول قرآن مجيد اين است كه پس از بيان ريزه‌كارى‌هاى احكام و برنامه‌هاى اسلامى در بسيارى از موارد، يك تذكر كلى و عمومى و جامع براى تاكيد و تحكيم آنچه قبلا گفته شده است بيان مى‌دارد تا احكام و برنامه‌هاى پيشين كاملا در فكر و جان نفوذ كند. لذا در اين آيه مردم را متوجه رستاخيز و كيفر اعمال بدكاران ساخته و به آنها هشدار مى‌دهد كه توجه داشته باشند، روزى در پيش است كه همه اعمال انسان بدون كم و كاست به او داده مى‌شود و تمام آنچه را كه در بايگانى عالم هستى نگهدارى شده يك جا به دست وى مى‌سپارند آن گاه است كه از نتائج شوم آنها وحشت مى‌كند اما اين محصول چيزى است كه خود او كشته است و كسى به او