اين آيه سخن از جواز انفاق به غير مسلمانان است، به اين معنى كه نبايد انفاق بر بينوايان غير مسلمان را ترك كنند به منظور اينكه تحت فشار قرار گيرند و اسلام را اختيار كنند و هدايت شوند.

مى‌فرمايد:" هدايت آنها (به طور اجبار) بر تو نيست" (لَيْسَ عَلَيْكَ هُداهُمْ‌).

بنا بر اين ترك انفاق بر آنها براى اجبار آنها به اسلام صحيح نمى‌باشد اين سخن گر چه خطاب به پيامبر اكرم ص است، ولى در واقع همه مسلمانان را شامل مى‌شود.

سپس مى‌افزايد:" ولى خداوند هر كه را بخواهد (و شايسته بداند) هدايت مى‌كند" (وَ لكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ).

و بعد از اين يادآورى به ادامه بحث فوائد انفاق در راه خدا مى‌پردازد و مى‌گويد:" آنچه را از خوبيها انفاق كنيد براى خودتان است" (وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنْفُسِكُمْ‌).

" ولى جز براى خدا انفاق نكنيد" (وَ ما تُنْفِقُونَ إِلَّا ابْتِغاءَ وَجْهِ اللَّهِ‌).

اين در صورتى است كه جمله خبريه" وَ ما تُنْفِقُونَ‌" را به معنى نهى بگيريم، يعنى انفاق شما در صورتى سود بخش است كه به خاطر خدا انجام گيرد.

اين احتمال نيز وجود دارد كه جمله به همان معنى خبريه باشد، يعنى شما مسلمانان جز براى رضاى خدا و جلب خشنودى او انفاق نمى‌كنيد.

و در آخرين جمله باز به عنوان تاكيد بيشتر مى‌فرمايد:" آنچه از خوبيها انفاق مى‌كنيد به شما تحويل داده مى‌شود، و هرگز ستمى بر شما نخواهد شد" (وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ‌).

يعنى گمان نكنيد كه از انفاق خود سود مختصرى مى‌بريد، بلكه تمام آنچه را انفاق مى‌كنيد به طور كامل به شما باز مى‌گرداند، آن هم در روزى كه شديدا به آن نيازمنديد، بنا بر اين در انفاقهاى خود كاملا دست و دل باز باشيد.