اشاره به اين حقيقت است كه چون خداوند قدرتى وسيع و علمى بى پايان دارد مى‌تواند به وعده خويش عمل كند بنا بر اين بايد به وعده او دلگرم بود نه وعده شيطان" فريبكار" و" ناتوان" كه انسان را به گناه مى‌كشاند و چون از آينده آگاه نيست و قدرتى ندارد، وعده او جز گمراهى و تشويق به نادانى نخواهد بود.