[سوره البقرة (2): آيه 263]

قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَ مَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ يَتْبَعُها أَذىً وَ اللَّهُ غَنِيٌّ حَلِيمٌ (263)

ترجمه:

263- گفتار پسنديده (در برابر نيازمندان)، و عفو (و گذشت از خشونتهاى آنها)، از بخششى كه آزارى به دنبال آن باشد، بهتر است، و خداوند، بى نياز و بردبار است.

تفسير: برخورد خوب بهتر از انفاق با منت است‌

اين آيه در حقيقت تكميلى است نسبت به آيه قبل، در زمينه ترك منت و آزار به هنگام انفاق، مى‌فرمايد:" گفتار پسنديده (در برابر ارباب حاجت) و عفو و گذشت (از خشونتهاى آنان) از بخششى كه آزارى به دنبال آن باشد بهتر است" (قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَ مَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ يَتْبَعُها أَذىً‌).

اين را نيز بدانيد كه آنچه در راه خدا انفاق مى‌كنيد در واقع براى نجات خويشتن ذخيره مى‌نماييد،" و خداوند (از آن) بى نياز و (در برابر خشونت و ناسپاسى شما) بردبار است" (وَ اللَّهُ غَنِيٌّ حَلِيمٌ‌).

نكته‌ها:

1- آيه فوق منطق اسلام را در مورد ارزشهاى اجتماعى اشخاص، و حيثيت مردم روشن مى‌سازد و عمل آنهايى را كه در حفظ اين سرمايه‌هاى انسانى مى‌كوشند و ارباب حاجت را با گفتار نيكو و احيانا راهنماييهاى لازم بهره‌مند كرده، و هرگز اسرار آنها را فاش نمى‌سازند، از بخشش افراد خود خواه و كوته‌نظرى كه در برابر كمك مختصرى هزار گونه زخم زبان به افراد آبرومند مى‌زنند و شخصيت آنها را در هم مى‌شكنند، برتر و بالاتر مى‌شمرد. در حقيقت اينگونه اشخاص همانطور كه اشاره كرديم بيش از اندازه كه نفع مى‌رسانند ضرر مى‌زنند و اگر سرمايه‌اى‌