يگانگى است.

مسير حق مانند خط مستقيمى است كه ميان دو نقطه كشيده شود كه هميشه يكى است و تعدد در آن ممكن نيست.

ولى باطل و كفر مركز انواع اختلافها و پراكندگيها است حتى اهل باطل در باطل خود هماهنگ نيستند و وحدت هدف ندارند درست مانند خطوط انحرافى است كه در ميان دو نقطه كشيده مى‌شود كه تعداد آن در دو طرف" خط مستقيم" بى‌شمار و نامحدود است.

اين احتمال را نيز بعضى داده‌اند كه صفوف باطل نسبت به اهل حق زيادتر است.

3- ممكن است گفته شود كه كفار نورى ندارند كه از آن خارج شوند، ولى با توجه به اينكه نور ايمان در فطرت همه وجود دارد اين تعبير كاملا صحيح به نظر مى‌رسد.

4- ناگفته پيدا است كه خداوند نه به اجبار مؤمنان را از ظلمات (گناه و جهل و صفات رذيله و دورى از حق) به نور خارج مى‌كند و نه كفار را به اجبار از فطرت توحيدى بيرون مى‌برد بلكه اعمال آنها است كه ايجاب چنين سرنوشتى را از سوى پروردگار مى‌كند.