(إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ‌).

در واقع اين جمله اشاره به آن است كه عاقبت اين اقوام را بنگر كه چگونه آنها را به عذاب دردناكى گرفتار كرديم، و هلاك نموديم، و جز بندگان با ايمان و مخلص كه از اين مهلكه جان سالم بدر بردند [1] قابل توجه اينكه در اين سوره پنج بار روى بندگان" مخلص" خدا در آيات مختلف تكيه شده، و اين نشانه‌اى است از عظمت مقام آنها، و همانگونه كه قبلا اشاره كرديم آنها كسانى هستند كه در معرفت و ايمان و جهاد نفس آن چنان پيروز شده‌اند كه خداوند آنها را برگزيده و خالص كرده، و به همين دليل در برابر انحرافات و لغزشها مصونيت پيدا كرده‌اند.

شيطان از نفوذ در آنها عاجز و مايوس است و از روز نخست در برابر آنها سپر انداخته و اظهار عجز كرده است.

غوغاى محيط، وسوسه‌هاى اغواگران، تقليد نياكان و فرهنگهاى غلط و طاغوتى هرگز نمى‌تواند آنها را از مسيرشان منحرف سازد.

و اين در حقيقت پيامى است الهام بخش براى مؤمنان مقاوم آن روز در مكه و براى ما مسلمانان در دنياى پرغوغاى امروز كه از انبوه دشمنان نهراسيم و بگوييم در صف عباد اللَّه مخلصين جاى گيريم.

[1] اين جمله استثناى از محذوفى است كه از مذكور فهميده مى‌شود، و در تقدير چنين است: فانظر كيف كان عاقبة المنذرين فانا اهلكناهم جميعا الا عباد اللَّه المخلصين.