(وَ بَدا لَهُمْ سَيِّئاتُ ما كَسَبُوا).

" و آنچه را به باد استهزا مى‌گرفتند بر سر آنها مى‌آيد" (وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ‌).

در حقيقت چهار موضوع در ارتباط با مشركان و ظالمان در اين آيات بيان شده است:

نخست اينكه هول و وحشت عذاب الهى در آن روز به قدرى زياد است كه اگر دو چندان تمام ثروت و اموال روى زمين را در اختيار داشته باشند همه را مى‌دهند تا از عذاب رهايى يابند، اما در آنجا معامله‌اى صورت نمى‌گيرد.

ديگر اينكه انواعى از مجازات الهى كه هرگز به فكر آنها خطور نمى‌كرد در برابر آنان ظاهر مى‌شود.

سوم اينكه سيئات اعمالشان در برابر آنها حضور پيدا مى‌كند و تجسم مى‌يابد.

چهارم آنكه آنچه را در مورد معاد شوخى مى‌پنداشتند به صورت واقعيت عينى مى‌بينند، و تمام درهاى نجات به روى آنها بسته مى‌شود.

با توجه به اينكه مى‌گويد" سيئات اعمال آنها آشكار مى‌شود آيه فوق دليل ديگر خواهد بود بر مساله تجسم اعمال، زيرا لزومى ندارد كه كلمه مجازات و كيفر در تقدير گرفته شود.