و عنايت مى‌فرمايد:" بدانيد او عزيز غفار است"! (أَلا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ).

به مقتضاى عزت و قدرت بى‌انتهايش هيچ گنهكار و مشركى نمى‌تواند از چنگال عذابش بگريزد، و به مقتضاى غفاريتش پرده بر روى عيوب و گناهان توبه‌كاران مى‌افكند و آنها را در سايه رحمتش قرار مى‌دهد.

" غفار" صيغه مبالغه از ماده غفران است كه در اصل به معنى پوشيدن چيزى است كه انسان را از آلودگى نگه دارد، و هنگامى كه در مورد خداوند به كار مى‌رود مفهومش اين است كه عيوب و گناهان بندگان نادم را مى‌پوشاند و آنها را از عذاب و كيفر حفظ مى‌كند، آرى او در عين عزت و قدرت" غفار" است و در عين رحمت و غفران" قهار"، و ذكر اين دو وصف در پايان آيه براى ايجاد حالت خوف و رجاء در بندگان است كه عامل اصلى هر گونه حركت تكاملى است.