اما براى اينكه تصور نشود كه بعد وجود انسانى همان بعد خاكى است در آيه بعد مى‌افزايد:" و هنگامى كه آن را نظام بخشيدم، و از روح خودم (روح شريف و ممتازى را كه آفريده‌ام) در او دميدم همگى براى او به خاك بيفتيد و سجده كنيد" (فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ‌).

و شايسته ستايش آن آفريدگارى را دانستند" كارد چنين دل‌آويز نقشى ز ماء و طينى"!

آرى و بدترين بلاى جان انسان نيز همين كبر و غرور است كه پرده‌هاى تاريك جهل بر چشم بيناى او مى‌افكند، و او را از درك حقايق محروم مى‌سازد، او را به تمرد و سركشى وامى‌دارد، و از صف مؤمنان كه صف بندگان مطيع خداست بيرون مى‌افكند، و در صف كافران كه صف ياغيان و طاغيان است قرار مى‌دهد، آن گونه كه ابليس را قرار داد.