عذابى به خاطر گمراهى خودشان و عذابى به خاطر گمراه كردن ما.

اين آيه شبيه همان مطلبى است كه در آيه 38 سوره اعراف آمده: رَبَّنا هؤُلاءِ أَضَلُّونا فَآتِهِمْ عَذاباً ضِعْفاً مِنَ النَّارِ:" پروردگارا! اينها ما را گمراه كردند، عذاب مضاعف از آتش براى آنها قرار ده"! هر چند دنباله همين آيه سوره اعراف مى‌گويد" هر دو عذاب مضاعف دارند" (چرا كه پيروان نيز نيروى اجرايى پيشوايان بودند، و زمينه‌هاى ضلالت و فساد به دست آنها فراهم شد كه اگر توده مردم تنور ظالمان را داغ نكنند آنها قدرت بر انجام كارى نخواهند داشت) ولى به هر حال شك نيست كه عذاب پيشوايان به درجات سنگين‌تر است هر چند هر دو عذاب مضاعف دارند.

آرى اين است سرانجام كسانى كه با هم پيمان دوستى بستند و در راه انحراف و ضلالت بيعت كردند كه وقتى نتائج شوم اعمال خود را مى‌بينند به مخاصمت و دشمنى و نفرين بر يكديگر برمى‌خيزند.

قابل توجه اينكه در اين آيات ذكر نعمتهاى پرهيزگاران تنوع بيشترى از ذكر مجازاتها و عذابهاى طغيانگران دارد (در قسمت اول به هفت موهبت و در قسمت دوم به پنج عذاب اشاره شده) اين شايد به خاطر پيشى گرفتن رحمت خدا بر غضب اوست" يا من سبقت رحمته غضبه"!