در ميان اين سه پيامبر" اسماعيل" از همه معروفتر و شناخته‌تر است، اما" اليسع" كه نام او دو بار در قرآن مجيد آمده است (اينجا و سوره انعام آيه 86) تعبير قرآن در باره او نشان مى‌دهد كه وى از پيامبران بزرگ الهى بوده است، و در زمره كسانى است كه در باره آنها مى‌فرمايد: وَ كلًّا فَضَّلْنا عَلَى الْعالَمِينَ‌" هر يك از آنها را بر جهانيان برترى داديم" (انعام- 86).

بعضى معتقدند او همان" يوشع بن نون" پيامبر معروف بنى اسرائيل است، كه" الف و لام" بر آن داخل شده، و" شين" به" سين" تبديل گرديده است، و داخل شدن الف و لام بر يك نام غير عربى (و در اينجا عبرى) چيز تازه‌اى نيست، همانگونه كه عرب" اسكندر" را به عنوان" الاسكندر" مى‌شناسند.

در حالى كه بعضى آن را يك واژه عربى مى‌دانند كه از" يسع" (فعل مضارع از ماده وسعت) گرفته شده، و بعد از آنكه جنبه اسمى به خود گرفته" الف و لام" كه از مشخصات اسم است بر آن وارد شده.

آيه سوره انعام نشان مى‌دهد كه او از دودمان ابراهيم است، ولى روشن نمى‌سازد كه از پيامبران بنى اسرائيل بوده يا نه؟

در تورات در كتاب" پادشاهان" نام وى" اليشع" فرزند" شافات" ضبط شده، و معنى اليشع در زبان عبرى" ناجى" و معنى شافات" قاضى" است.

بعضى او را با" خضر" يكى دانسته‌اند، اما دليل روشنى بر اين معنى در دست نيست، و اينكه بعضى او را همان" ذا الكفل" مى‌دانند خلاف صريح آيه مورد بحث است چرا كه ذا الكفل را عطف بر اليسع كرده، به هر حال او پيامبرى است والا مقام و پر استقامت و براى الهام گرفتن از زندگانيش همين براى ما كافى است.

و اما" ذا الكفل" مشهور اين است كه از پيامبران بوده، و ذكر نام او در رديف نام پيامبران در سوره انبياء آيه 85 بعد از نام اسماعيل و ادريس گواه بر اين معنى است.