خواند و عرض كرد:" شيطان مرا به رنج و عذاب افكنده" (وَ اذْكُرْ عَبْدَنا أَيُّوبَ إِذْ نادى‌ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ‌).

" نصب" (بر وزن عسر) و" نصب" (بر وزن حسد) هر دو به معنى بلا و شر است.

از اين آيه اولا مقام والاى ايوب در پيشگاه خدا به عنوان" عبدنا" (بنده ما) به خوبى استفاده مى‌شود، ثانيا اشاره سربسته‌اى است به گرفتاريهاى شديد و طاقتفرسا و درد و رنج فراوان ايوب.

شرح اين ماجرا در قرآن نيامده، ولى در كتب معروف حديث و در تفاسير ماجرا به اين صورت نقل شده است:

كسى از امام صادق سؤال كرد: بلائى كه دامنگير ايوب شد براى چه بود؟

(شايد فكر مى‌كرد كار خلافى از او سر زده بود كه خداوند او را مبتلا ساخت).

امام در پاسخ او جواب مشروحى فرمود كه خلاصه‌اش چنين است:

" ايوب به خاطر كفران نعمت گرفتار آن مصائب عظيم نشد، بلكه به عكس به خاطر شكر نعمت بود، زيرا شيطان به پيشگاه خدا عرضه داشت كه اگر ايوب را شاكر مى‌بينى به خاطر نعمت فراوانى است كه به او داده‌اى، مسلما اگر اين نعمتها از او گرفته شود او هرگز بنده شكرگزارى نخواهد بود! خداوند براى اينكه اخلاص ايوب را بر همگان روشن سازد، و او را الگويى براى جهانيان قرار دهد كه به هنگام" نعمت" و" رنج" هر دو شاكر و صابر باشند به شيطان اجازه داد كه بر دنياى او مسلط گردد. شيطان از خدا خواست اموال سرشار ايوب، زراعت و گوسفندانش و همچنين فرزندان او از ميان بروند، و آفات و بلاها در مدت كوتاهى آنها را از ميان برد، ولى نه تنها از مقام شكر ايوب كاسته نشد بلكه افزوده گشت! او از خدا خواست كه اين بار بر بدن ايوب مسلط گردد، و آن چنان بيمار