غفلت كرده، و بر نيروى خودش تكيه كرده است، توبه كرد و به درگاه خدا بازگشت.

تفسير ديگرى كه بعد از اين تفسير قابل توجه به نظر مى‌رسد اين است كه:

خداوند سليمان را با بيمارى شديدى مورد آزمايش قرار داد، آن چنان كه همچون جسدى بى‌روح بر تختش افتاد، و در زبان عرب معمول است كه به انسان ضعيف و بسيار بيمار گاهى" جسد بلا روح" گفته مى‌شود.

سرانجام او توبه كرد و خداوند او را به حال اول بازگرداند (منظور از" اناب" بازگشت به سلامت است).

البته ايرادى كه متوجه اين تفسير مى‌شود اين است كه طبق اين معنى بايد" و القيناه" بوده باشد، يعنى ما سليمان را بر تختش به صورت جسدى بى‌روح افكنديم، در حالى كه اين تعبير در آيه نيامده است و تقدير گرفتن نيز بر خلاف ظاهر مى‌باشد.

جمله" اناب" نيز در اين تفسير به معنى" بازگشت به صحت" آمده كه اين نيز بر خلاف ظاهر است.

ولى اگر" اناب" را به معنى توبه و بازگشت به خدا بگيريم ضررى به اين تفسير نمى‌زند بنا بر اين تنها مورد خلاف ظاهر همان حذف ضمير" القيناه" مى‌باشد.

اما افسانه‌هاى دروغين زشتى كه در باره گمشدن انگشتر سليمان، و يا ربوده شدن آن به وسيله يكى از شياطين، و نشستن شيطان بر تخت حكومت به جاى او كه با آب و تاب در بعضى از كتب آمده، و ظاهرا ريشه آن به" تلمود" يهوديان باز مى‌گردد و از خرافات اسرائيلى است با هيچ عقل و منطقى سازگار نيست.

اين افسانه‌ها قبل از هر چيز دليل بر انحطاط فكرى گويندگانش مى‌باشد، و لذا محققان اسلامى هر جا از آن نام برده‌اند بى‌پايه بودن آنها را با صراحت‌