در ميان عرب معمول است كه از" خيل" (اسب) به" خير" تعبير
مىكنند، و در حديثى آمده است كه پيامبر گرامى اسلام ص فرمود:
الخير معقود بنواصى الخيل الى يوم القيامة:
" خير و خوبى به پيشانى اسب تا روز قيامت بسته شده است" [1] سليمان كه از
مشاهده اين اسبهاى چابك و آماده براى جهاد و پيكار با دشمن خرسند شده بود هم چنان
آنها را نگاه مىكرد و چشم به آنها دوخته بود" تا از ديدگانش پنهان
شدند" (حَتَّى تَوارَتْ بِالْحِجابِ).
***
صحنه آن قدر جالب و زيبا و براى يك فرمانده بزرگ همچون سليمان نشاط آور
بود كه او دستور داد" بار ديگر اين اسبها را براى من بازگردانيد" (رُدُّوها عَلَيَ).
به هنگامى كه مامورانش اين فرمان را اطاعت كردند و اسبها را بازگرداندند
سليمان شخصا آنها را مورد نوازش قرار داد" و دست به ساقها و گردنهاى آنها
كشيد" (فَطَفِقَ مَسْحاً بِالسُّوقِ وَ
الْأَعْناقِ).
و به اين وسيله هم مربيان آنها را تشويق كرد، و هم از آنها قدردانى نمود، زيرا
معمول است هنگامى كه مىخواهند از مركبى قدردانى كنند دست بر سر و صورت و يال و
گردن، يا بر پايش مىكشند، و چنين ابراز علاقهاى در برابر وسيله مؤثرى كه انسان
را در هدفهاى والايش كمك مىكنند از پيغمبر بزرگى همچون سليمان تعجبآور نيست.
[1]" مجمع البيان" ذيل آيه
مورد بحث، بعضى" خير" را در آيه فوق به معنى مال يا مال كثير تفسير كردهاند
كه ممكن است منطبق بر تفسير سابق گردد، چرا كه مصداق مال در اينجا همان اسبها است.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 19 صفحه : 273