" اما هنگامى كه عذاب ما در صحن خانهشان فرود آيد و روزگارشان تيره و
تار شود، آن روز مىفهمند چه بد و خطرناك است صبح انذارشدهگان" (فَإِذا نَزَلَ بِساحَتِهِمْ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ) [1] تعبير به" ساحة" (صحن خانه و فضاى ميان خانهها) براى اين است كه
نزول عذاب را در متن زندگى آنها مجسم كند، و مبدل شدن كانون آرامش آنها را به
كانونى از وحشت و اضطراب نشان دهد.
تعبير به" صَباحُ الْمُنْذَرِينَ" (صبح انذارشدگان) ممكن است اشاره به اين باشد كه
عذاب الهى بر اين قوم لجوج و ستمگر- همانند بسيارى از اقوام پيشين- صبحگاهان فرود
مىآيد.
و يا به اين معنى است كه مردم همگى در انتظار اين هستند كه صبحشان با خير و
نيكى شروع شود اما اينها صبحگاهانى بد و تيره و تار در پيش دارند.
و يا اينكه صبح موقع بيدارى است، اينها نيز زمانى بيدار مىشوند كه راه نجاتى
باقى نمانده و كار از كار گذشته است.
[1] اين جمله محذوفى دارد و تقدير
چنين است:" فساء الصباح صباح المنذرين".
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 19 صفحه : 193