براى چيست؟! در پاسخ مى‌گوئيم:

اولا: پيروزى معنى وسيعى دارد، و هميشه به معنى غلبه ظاهرى و جسمانى بر دشمن نيست، گاه پيروزى پيروزى مكتب است، و مهمترين پيروزى همين است، فرض كنيد پيامبر اسلام ص در يكى از غزوات شهيد شده بود، اما مى‌بينيم آئينش دنيا را گرفته، آيا ممكن است اين شهادت را به شكست تعبير كنيم؟

مثال روشنتر اينكه امام حسين ع و يارانش در كربلا واقعا شربت شهادت نوشيدند، ولى هدف آنها اين بود كه چهره زشت" بنى اميه" را كه مدعى خلافت پيامبر ص بودند اما در حقيقت جامعه اسلامى را به عصر جاهليت باز مى‌گرداندند نشان دهند، و به اين هدف بزرگ رسيدند، مسلمانان را از خطر آنان آگاه كردند و اسلام را از سقوط رهايى بخشيدند، آيا مى‌توان گفت آنها در كربلا مغلوب شدند؟! مهم اين است كه انبياء و جنود الهى يعنى مؤمنان در برابر تمام تلاشهاى مستمر و منسجم دشمنان حق توانستند اهداف خود را در دنيا پيش ببرند و پيروان زيادى پيدا كنند و خط مكتبى خود را تداوم بخشند، و در برابر آن همه طوفان قد علم كنند و حتى در دنياى امروز افكار اكثريت مردم جهان را به خود متوجه سازند.

نوع ديگر از پيروزى داريم كه پيروزى تدريجى در برابر دشمن در طول قرنها است كه گاه نسلى به ميدان مى‌آيد و پيروز نمى‌شود، اما نسلهاى آينده دنبال كار آنها را مى‌گيرند و به پيروزى مى‌رسند (مانند پيروزى نهايى لشكر اسلام بر لشكر صليبيون بعد از دويست سال!) اين نيز پيروزى براى مجموع محسوب مى‌شود.

ثانيا: فراموش نبايد كرد كه وعده خداوند دائر به غلبه مؤمنان يك وعده‌