" اگر نزد ما يكى از كتب آسمانى پيشينيان بود ..." (لَوْ أَنَّ عِنْدَنا ذِكْراً مِنَ الْأَوَّلِينَ‌).

اين همه از بندگان مخلص و آنان كه خدايشان خالص كرده است سخن مگوى، و پيامبران بزرگى همچون نوح و ابراهيم و موسى و غير آنها را به رخ ما مكش، ما هم اگر مشمول لطف خدا شده بوديم و يكى از كتب آسمانى بر ما نازل مى‌شد، در زمره اين بندگان مخلص بوديم! اين درست به گفتار شاگردان عقب افتاده و رفوزه‌اى مى‌ماند كه براى سرپوش نهادن بر تنبلى خود مى‌گويند ما هم اگر معلم و استاد خوبى داشتيم از شاگردان رديف اول بوديم!

[1] اين جمله در حقيقت محذوفى دارد و در تقدير چنين است:" فلما اتاهم الكتاب و هو القرآن كفروا به فسوف يعلمون عاقبة كفرهم".