دارد و بزرگترين حيوان روى زمين است و جگر او بالغ بر يك تن مى‌شود! در همين سوره داستانهاى انبياى پيشين را خوانديم كه به طرز اعجازآميزى از چنگال بلاها رهايى يافتند و يونس آخرين آنها در اين سلسله است.

3- درسهايى بزرگ در داستانى كوچك!

مى‌دانيم طرح اين سرگذشتها در قرآن مجيد همه براى هدفهاى تربيتى است چرا كه قرآن كتاب داستان نيست كتاب انسانسازى و تربيت است.

از اين سرگذشت عجيب پندهاى بزرگى مى‌توان گرفت:

الف: تخلف حتى به صورت يك" ترك اولى" از يك پيامبر بزرگ در پيشگاه خداوند مهم است و كيفر دارد.

البته چون مقام پيامبران بسيار والا است يك غفلت كوچك در مورد آنها گاه معادل يك گناه كبيره‌اى كه از ديگران سر بزند مى‌باشد، به همين دليل ديديم كه در اين داستان خداوند او را بنده فرارى ناميد، و در روايات آمده بود كه سرنشينان كشتى گفتند: يك فرد عاصى در ميان ما است! و سرانجام خداوند او را در زندان وحشتناكى گرفتار كرد، و بعد از توبه و بازگشت به سوى خدا از آن زندان با تنى آزرده و بيمار آزاد شد.

تا همگان بدانند تخلف از هيچكس پذيرفته نيست، عظمت مقام پيامبران و اولياى خدا نيز به آن است كه بنده مطيع فرمان او هستند و گرنه كسى با خدا رابطه خويشاوندى ندارد، البته اين نشانه عظمت مقام اين پيامبر بزرگ است كه خداوند در باره او چنين سختگيرى مى‌كند.

ب: در همين داستان (در آن قسمتى كه در سوره انبياء آيه 87 آمده است) راه نجات مؤمنان را از غم و اندوه و گرفتارى و مشكلات همان راهى معرفى مى‌كند كه" يونس" ع پيمود، و آن اعتراف به خطا در پيشگاه حق، و تسبيح و تنزيه‌