(باز هم دقت كنيد).

بدون شك اين معنى در زمان نزول آيه بر توده‌هاى مردم روشن نبود، ولى همان گونه كه گفتيم اين موضوع هيچ مشكلى ايجاد نمى‌كند، زيرا كه آيات قرآن داراى معانى چند مرحله‌اى است، در سطوح مختلف و براى استعدادهاى متفاوت.

يك روز از اين آيه چيزى مى‌فهميدند، و امروز ما چيز بيشترى مى‌فهميم، و شايد آيندگان از اينهم فراتر روند و بيشتر درك كنند و در عين حال همه اين معانى صحيح است و كاملا قابل قبول و در معنى آيه جمع است.

نكته‌ها:

1- چرا شجر اخضر؟

گاهى به ذهن مى‌رسد كه چرا قرآن در اينجا تعبير به" شجر اخضر" (درخت سبز) كرده است؟ در حالى كه آتش افروختن با چوب تر بسيار مشكل است، چه خوب بود به جاى آن الشجر اليابس (چوب خشك) مى‌فرمود، تا با اين تعبير سازگار باشد! ولى نكته جالب اينجا است كه تنها درختان سبزند كه مى‌توانند عمل كربن- گيرى و ذخيره نور آفتاب را انجام دهند، درختان خشك اگر صدها سال در معرض تابش آفتاب قرار گيرند ذره‌اى به ذخيره انرژى حرارتى آنها افزوده نمى‌شود، تنها موقعى قادر بر اين كار مهم هستند كه سبز و زنده باشند.

بنا بر اين فقط" شجر اخضر" است كه مى‌تواند" آتش‌گيره" (وقود) براى ما بسازد، و گرما و نور را به شكل مرموزى در چوب سرد و مرطوب خود نگاه دارد، اما به محض اينكه خشكيدند عمل كربن‌گيرى و ذخيره انرژى آفتاب تعطيل مى‌شود.

روى اين اصل تعبير فوق هم ترسيم زيبايى از چهره رستاخيز انرژيها است،