دوزخ حضور مى‌يابند" (لا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَ هُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ‌).

چه دردناك است كه اين پيروان در آن روز به صورت لشكريانى پشت سر بتها قرار گيرند، و همگى در دادگاه عدل خدا حضور يابند، و بعد از آن همگى به دوزخ فرستاده شوند، بى‌آنكه بتوانند گرهى را از كار لشكر خود بگشايند.

اصولا تعبير به" محضرون" در همه جا نشانه تحقير است و حاضر ساختن افراد بى آنكه خودشان تمايل داشته باشند نشانه حقارت آنها است.

طبق اين تفسير، ضمير اول" هم" در جمله" وَ هُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ‌" به" عابدها" و ضمير دوم به" معبودها" بر مى‌گردد، در حالى كه بعضى از مفسران احتمال عكس آن را نيز داده‌اند كه معبودان و بتها لشكر عابدين خود در آن روز خواهند بود، در عين اينكه لشكرند كمترين يارى از آنها ساخته نيست! ولى تفسير اول مناسبتر است.

به هر حال اين تعبيرها تنها در مورد معبودان صاحب شعور مانند شياطين و گردنكشان جن و انس صادق است، ولى اين احتمال نيز وجود دارد كه در آن روز خداوند در بتهايى كه از سنگ و چوب ساختند نيز عقل و شعورى مى‌آفريند تا عابدان خود را سرزنش كنند، و ضمنا همين سنگ و چوبها به عنوان آتشگيره‌هاى جهنم در كنار آنان خواهند بود، چنان كه قرآن در (آيه 98- انبيا) مى‌گويد:

" إِنَّكُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنْتُمْ لَها وارِدُونَ‌":

" شما و آنچه را غير از خدا مى‌پرستيد هيزم جهنم خواهيد بود، و همگى در آن وارد مى‌شويد"!.

" اكنون كه چنين است سخنان آنها تو را غمگين نكند كه گاهى ترا شاعر مى‌خوانند