از لطف، سر تا پاى بهشتيان را غرق سرور مى‌كند، كه يك لحظه آن بر تمام دنيا و آنچه در آن است برترى دارد! در روايتى از پيغمبر گرامى اسلام ص آمده است:" در همان حال كه بهشتيان غرق در نعمتهاى بهشتى هستند نورى بر بالاى سر آنها آشكار مى‌شود، نور لطف خداست كه بر آنها پرتو افكنده، ندايى برمى‌خيزد كه سلام بر شما اى بهشتيان و اين همان است كه در قرآن آمده: سَلامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ‌، اينجاست كه نظر لطف خداوند چنان آنها را مجذوب مى‌كند كه از همه چيز جز او غافل مى‌شوند، و همه نعمتهاى بهشتى را در آن حال به دست فراموشى مى‌سپارند، و اينجاست كه فرشتگان از هر درى بر آنها وارد مى‌شوند و مى‌گويند درود بر شما" [1] آرى جذبه شهود محبوب، و ديدار لطف يار، آن قدر لذت بخش و شوق‌انگيز است كه يك لحظه از آن با هيچ نعمتى حتى با تمام جهان برابر نيست، و عاشقان ديدار او آن چنانند كه اگر اين افاضه معنوى از آنها قطع شود قالب تهى مى‌كنند، چنان كه در حديثى از امير مؤمنان ع آمده است كه فرمود:

لو حجبت عنه ساعة لمت!"

اگر يك ساعت از ديدار او محجوب بمانم جان مى‌دهم"!! [2] جالب اينكه ظاهر آيه اين است كه اين سلام پروردگار كه نثار مؤمنان بهشتى مى‌شود سلامى است مستقيم و بى واسطه، سلامى است از رب و پروردگار آنهم سلامى كه از رحمت خاصه او يعنى مقام رحيميتش سرچشمه مى‌گيرد و تمام الطاف و كرامات در آن جمع است، وه چه نعمتى؟!

[1]" تفسير روح المعانى" جلد 23 صفحه 35 ذيل آيات مورد بحث.

[2]" روح البيان" جلد 7 صفحه 416.