[سوره يس (36): آيات 41 تا 44]

وَ آيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (41) وَ خَلَقْنا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ ما يَرْكَبُونَ (42) وَ إِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلا صَرِيخَ لَهُمْ وَ لا هُمْ يُنْقَذُونَ (43) إِلاَّ رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتاعاً إِلى‌ حِينٍ (44)

ترجمه:

41- اين نيز براى آنها نشانه‌اى است (از عظمت پروردگار) كه ما فرزندانشان را در كشتيهايى كه مملو (از وسائل و بارها است) حمل كرديم.

42- و براى آنها مركبهاى ديگرى همانند آن آفريديم.

43- و اگر بخواهيم آنها را غرق مى‌كنيم، به طورى كه نه فريادرسى داشته باشند، و نه كسى آنها را از دريا بگيرد.

44- مگر باز هم رحمت ما شامل حال آنها شود و تا زمان معينى از اين زندگى بهره گيرند.

تفسير: حركت كشتيها در درياها نيز آيتى است‌

گر چه بعضى از مفسران مانند قرطبى نخستين آيه مورد بحث را از پيچيده‌ترين آيات اين سوره شمرده، ولى دقت در اين آيات و پيوندشان با آيات قبل نشان مى‌دهد پيچيدگى خاصى در تفسير اين آيات نيست، زيرا در آيات پيشين سخن از نشانه‌هاى پروردگار در آفرينش آفتاب و ماه و شب و روز و همچنين زمين و بركات زمين بود، و در آيات مورد بحث سخن از درياها و بخشى از نعمتها و مواهب دريا يعنى حركت كشتيهاى تجارى و مسافربرى بر صحنه آنها مى‌باشد.