نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 18 صفحه : 251
تلاوت مىكنند، و نماز را بر پا مىدارند، و از آنچه به آنها روزى دادهايم در
پنهان و آشكار انفاق مىكنند، آنها اميد تجارتى دارند كه نابودى و فساد و كساد در
آن نيست" (إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتابَ اللَّهِ
وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَةً
يَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ) [1]بديهى است
كه" تلاوت" در اينجا به معنى قرائت سرسرى و خالى از تفكر و انديشه نيست،
خواندنى است كه سرچشمه فكر باشد، فكرى كه سرچشمه عمل صالح گردد، عملى كه از يك سو
انسان را به خدا پيوند دهد كه مظهر آن نماز است، و از سوى ديگر به خلق خدا ارتباط
دهد كه مظهر آن انفاق است، انفاق از تمام آنچه خدا به انسان داده، از علمش، از مال
و ثروت و نفوذش، از فكر نيرومندش از اخلاق و تجربياتش، و خلاصه از تمام مواهب خدا
دادى.
اين انفاق گاهى مخفيانه صورت مىگيرد تا نشانه اخلاص كامل باشد (سرا).
و گاه آشكارا تا مشوق ديگران گردد و تعظيم شعائر شود (علانية).
آرى علمى كه چنين اثرى دارد مايه رجاء و اميدوارى است.
با توجه به آنچه در اين آيه و آيه پيشين آمده چنين نتيجه مىگيريم كه علماى
راستين داراى اين صفاتند:
از نظر روحى قلبشان مملو از خشيت و ترس آميخته با عظمت خدا است.
از نظر گفتار زبانشان به تلاوت آيات خدا مشغول است.
از نظر عمل روحى و جسمى نماز مىخوانند و او را عبادت مىكنند.
از نظر عمل مالى از آنچه دارند در آشكار و پنهان انفاق مىنمايند.
و سرانجام از نظر هدف، افق فكرشان آن چنان بالا است كه دل از دنياى مادى
زودگذر بر كنده، تنها به تجارت پر سود الهى مىنگرند كه دست فنا به