شيطان" را اينچنين بيان مى‌كند:" كسانى كه كافر شدند عذاب دردناك از آن آنهاست، و كسانى كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند مغفرت و پاداش بزرگ دارند" (الَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ كَبِيرٌ).

قابل توجه اينكه در آيه فوق در مورد استحقاق عذاب تنها به مساله" كفر" قناعت مى‌كند ولى در مساله مغفرت و اجر كبير" ايمان" را كافى نمى‌شمرد، بلكه" عمل صالح" را نيز بر آن مى‌افزايد، چرا كه كفر به تنهايى مايه خلود در عذاب است، ولى ايمان بدون عمل مايه نجات نخواهد بود، بلكه ايمان و عمل از يك نظر متلازم و قرين يكديگرند [1] در پايان آيه فوق، اول سخن از مغفرت است سپس از اجر كبير چرا كه" مغفرت" در حقيقت مؤمنان را ابتدا شستشو مى‌دهد سپس آماده پذيرش" اجر كبير" مى‌كند، و به اصطلاح اولى" تخليه" است دومى" تحليه".

[1] تنوين در" مغفرة" و" عذاب" براى تعظيم و تفخيم است، يعنى مغفرتى بزرگ و عذابى دردناك.