[سوره سبإ (34): آيات 47 تا 50]

قُلْ ما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ وَ هُوَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ شَهِيدٌ (47) قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ (48) قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ ما يُبْدِئُ الْباطِلُ وَ ما يُعِيدُ (49) قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّما أَضِلُّ عَلى‌ نَفْسِي وَ إِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِما يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ (50)

ترجمه:

47- بگو هر اجر و پاداشى از شما خواسته‌ام براى خود شماست، اجر من تنها بر خداوند است و او گواه بر هر چيزى است.

48- بگو: پروردگار من حق را (بر دل پيامبران خود) مى‌افكند كه او علام الغيوب (و از تمام اسرار نهان آگاه) است.

49- بگو: حق آمد و باطل (كارى از آن ساخته نيست) نمى‌تواند آغازگر چيزى باشد و نه تجديد كننده آن.

50- بگو: اگر من گمراه شوم از ناحيه خود گمراه مى‌شوم، و اگر هدايت يابم به وسيله آنچه پروردگارم به من وحى مى‌كند هدايت مى‌يابم، او شنوا و نزديك است.

تفسير: از باطل كارى ساخته نيست!

گفتيم خداوند در اين سلسله آيات پنج بار به پيامبرش دستور مى‌دهد كه‌