و همنشين قارون خواهد بود، چرا كه او نخستين كسى بود كه غرور و كبر را بنياد نهاد" [1] و نيز از امام صادق ع مى‌خوانيم كه فرمود:" خداوند ايمان را بر جوارح و اعضاى انسان واجب كرده و در ميان آنها تقسيم نموده است: از جمله بر پاهاى انسان واجب كرده است كه به سوى معصيت و گناه نرود، و در راه رضاى خدا گام بر دارد. و لذا قرآن فرموده است: در زمين متكبرانه راه مرو ... و نيز فرموده:

اعتدال را در راه رفتن رعايت كن" [2] در روايت ديگر اين ماجرا از پيامبر گرامى اسلام ص نقل شده است كه از كوچه‌اى عبور مى‌فرمود: ديوانه‌اى را مشاهده كرد كه مردم اطراف او را گرفته‌اند و به او نگاه مى‌كنند فرمود:

على ما اجتمع هؤلاء:

" اينها براى چه اجتماع كرده‌اند" عرض كردند:

على المجنون يصرع:

" در برابر ديوانه‌اى كه دچار صرع و حمله‌هاى عصبى شده است".

پيامبر ص نگاهى به آنها كرد و فرمود:

ما هذا بمجنون الا اخبركم بمجنون حق المجنون:

" اين ديوانه نيست، مى‌خواهيد ديوانه واقعى را به شما معرفى كنم"؟! عرض كردند آرى اى رسول خدا.

فرمود:

ان المجنون: المتبختر فى مشيه، الناظر فى عطفيه، المحرك جنبيه بمنكبيه فذلك المجنون و هذا المبتلى:

" ديوانه واقعى كسى است كه متكبرانه گام بر مى‌دارد، دائما به پهلوهاى خود نگاه مى‌كند، پهلوهاى خود را به همراه شانه‌ها تكان مى‌دهد" (و كبر و غرور از تمام وجود او مى‌بارد).

[1] ثواب الاعمال و امالى صدوق (طبق نقل تفسير نور الثقلين جلد 4 ص 207).

[2]" اصول كافى" جلد دوم صفحه 28 (باب ان الايمان مبثوث لجوارح البدن كلها).