به حالت نيك است، و اگر به" سايه" فى‌ء گفته مى‌شود به خاطر اين است كه حالت برگشت دارد سپس مى‌افزايد به اموال بى دردسر نيز فى‌ء مى‌گويند، چون با تمام حسنى كه دارد باز هم مثل سايه عارضى و از بين رفتنى است! درست است كه در غنائم جنگى گاهى دردسر فراوان است ولى از آنجا كه باز با مقايسه به اموال ديگر درد سر كمترى دارد، و گاه اموال هنگفتى در يك حمله به دست مى‌آيد،" فى‌ء" به آن اطلاق شده است.

در اينكه آيا اين حكم در مورد كداميك از همسران پيامبر ص مصداق داشته؟ بعضى از مفسران گفته‌اند: يكى از زنان پيامبر ص به نام" ماريه قبطيه" از غنائم و دو همسر ديگر بنام" صفيه" و" جويريه" از انفال بود كه پيامبر ص آنها را از قيد بردگى آزاد كرد و به همسرى خود پذيرفت، و اين خود جزئى از برنامه كلى اسلام براى آزادى تدريجى بردگان و باز گرداندن شخصيت انسانى به آنها بوده است.

3-" دختران عموى تو و دختران عمه‌ها و دختران دايى تو و دختران خاله‌هايى كه با تو مهاجرت كرده‌اند اينها نيز بر تو حلالند" (وَ بَناتِ عَمِّكَ وَ بَناتِ عَمَّاتِكَ وَ بَناتِ خالِكَ وَ بَناتِ خالاتِكَ اللَّاتِي هاجَرْنَ مَعَكَ‌).

به اين ترتيب از ميان تمام بستگان تنها ازدواج با دختر عموها و عمه‌ها و دختر دائيها و دختر خاله‌ها با قيد اينكه با پيامبر ص مهاجرت كرده باشند مجاز و مشروع بوده است.

انحصار در اين چهار گروه روشن است، ولى قيد مهاجرت بخاطر آنست كه در آن روز هجرت دليل بر ايمان بوده، و عدم مهاجرت دليل بر كفر و يا به خاطر اين است كه هجرت امتياز بيشترى به آنها مى‌دهد و هدف در آيه بيان زنان با شخصيت و با فضيلت است كه مناسب همسرى پيامبر ص مى‌باشند.

در اينكه آيا اين مورد چهارگانه كه به صورت حكم كلى در آيه ذكر