تنها برنامه دعوت مقيد به اذن پروردگار شده، و اين به خاطر آن است كه مشكلترين و مهمترين كار پيامبران همان دعوت به سوى خدا است چرا كه بايد مردم را در مسيرى بر خلاف هوسها و شهوات سير دهد و در اين مرحله بايد اذن و فرمان و يارى خدا باشد تا به انجام رسد، ضمنا روشن شود كه پيامبر از خود چيزى ندارد و آنچه مى‌گويد به اذن خدا است‌ [1] 4-" سراج منير" بودن پيامبر ص با توجه به اينكه" سراج" به معنى" چراغ" و" منير" به معنى" نورافشان" است اشاره به معجزات و دلائل حقانيت و نشانه‌هاى صدق دعوت پيامبر است، او چراغ روشنى است كه خودش گواه خويش است، تاريكيها و ظلمات را مى‌زدايد، و چشمها و دلها را به سوى خود متوجه مى‌كند، و همانگونه كه آفتاب آمد دليل آفتاب وجود او نيز دليل حقانيت او است.

قابل توجه اينكه در قرآن مجيد چهار بار واژه" سراج" آمده كه در سه مورد به معنى" خورشيد" است، از جمله در سوره نوح آيه 16 مى‌فرمايد:

وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً:" خداوند ماه را نور آسمانها و خورشيد چراغ فروزنده آن قرار داد".

گفتيم" سراج" در اصل به معنى چراغ است كه در سابق با استفاده از فتيله و" روغن قابل اشتعال" و امروز با نيروى برق و مانند آن منبع نور و روشنايى است، ولى به گفته" راغب" در" مفردات" اين كلمه تدريجا به هر منبع نور و روشنايى اطلاق شده است. و اطلاق آن به خورشيد به خاطر آن است كه نور آن از درونش مى‌جوشد، و همچون ماه اكتساب نور از منبع ديگرى نمى‌كند.

وجود پيامبر همچون خورشيد تابانى است كه ظلمتهاى جهل و شرك و كفر

[1] اين احتمال وجود دارد كه قيد" باذنه" به تمام اوصاف گذشته باز گردد ولى ظاهر آيه اين است كه فقط به مساله‌ داعِياً إِلَى اللَّهِ‌ باز مى‌گردد.