از سوى سوم مطلب را روشنتر مى‌سازد كه به عنوان نمونه به ذكر چند روايت زير قناعت مى‌كنيم! 1- در حديث معروفى از پيامبر ص مى‌خوانيم كه فرمود:

حلالى حلال الى يوم القيامة و حرامى حرام الى يوم القيامة:

" حلال من تا روز قيامت حلال است و حرام من تا روز قيامت حرام" [1] اين تعبير بيانگر ادامه اين شريعت تا پايان جهان مى‌باشد.

گاهى حديث فوق به صورت‌

حلال محمد حلال ابدا الى يوم القيامة و حرامه حرام ابدا الى يوم القيامة لا يكون غيره و لا يجي‌ء غيره‌

نيز نقل شده است:

" حلال محمد هميشه تا روز قيامت حلال است و حرام او هميشه تا قيامت حرام است، غير آن نخواهد بود و غير او نخواهد آمد" [2] 2- حديث معروف" منزله" كه در كتب مختلف شيعه و اهل سنت در مورد على ع و داستان ماندن او بجاى پيامبر در مدينه به هنگام رفتن رسول خدا ص، به سوى جنگ تبوك آمده نيز كاملا مساله خاتميت را روشن مى‌كند، زيرا در اين حديث مى‌خوانيم: پيامبر به على ع فرمود:

انت منى بمنزلة هارون من موسى الا انه لا نبى بعدى:

" تو نسبت به من، به منزله هارون نسبت به موسى هستى، جز اينكه بعد از من پيامبرى نيست" (بنا بر اين تو همه منصبهاى هارون را نسبت به موسى دارى جز نبوت) [3]

[1]" بحار الانوار" جلد دوم صفحه 260 باب 31 حديث 17.

[2]" اصول كافى" جلد اول" باب البدع و الرأى و المقاييس" حديث 19.

[3] اين حديث را" محب الدين طبرى" در" ذخائر العقبى" صفحه 79 (طبع مكتبة القدس) و" ابن حجر" در" صواعق المحرقه" صفحه 177 (طبع مكتبة القاهره) و تاريخ بغداد جلد 7 صفحه 452 (طبع السعاده) و كتب ديگرى همچون" كنز العمال" و" منتخب كنز العمال" و" ينابيع الموده" نقل كرده‌اند (براى توضيح بيشتر در باره حديث منزله به جلد ششم تفسير نمونه صفحه 346 مراجعه فرمائيد).