پيامبر ص بهره‌مند شويد كه هر نفسش درسى است و هر سخنش برنامه‌اى! در اينكه ميان" آياتِ اللَّهِ‌" و" حكمت" چه فرقى است؟ بعضى از مفسران گفته‌اند، هر دو اشاره به قرآن است، منتهى تعبير به" آيات" جنبه اعجاز آن را بيان مى‌كند و تعبير به" حكمت" محتواى عميق و دانشى را كه در آن نهفته است باز مى‌گويد.

بعضى ديگر گفته‌اند:" آيات اللَّه" اشاره به آيات قرآن است و" حكمت" اشاره به سنت پيامبر ص و اندرزهاى حكيمانه او.

گر چه هر دو تفسير، مناسب مقام و الفاظ آيه است، اما تفسير اول نزديكتر به نظر مى‌رسد، چرا كه تعبير به" تلاوت" با آيات الهى مناسبتر است، بعلاوه در آيات متعددى از قرآن، تعبير" نزول" در مورد آيات و حكمت، هر دو آمده است، مانند آيه 231 بقره و ما أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِنَ الْكِتابِ وَ الْحِكْمَةِ شبيه همين تعبير در آيه 113 سوره نساء نيز آمده است.

سرانجام در پايان آيه مى‌فرمايد:" خداوند لطيف و خبير است" (إِنَّ اللَّهَ كانَ لَطِيفاً خَبِيراً).

اشاره به اينكه او از دقيقترين و باريكترين مسائل با خبر و آگاه است، و نيات شما را به خوبى مى‌داند، و از اسرار درون سينه‌هاى شما با خبر است.

اين در صورتى است كه" لطيف" را به معنى كسى كه از دقايق آگاه است تفسير كنيم، و اگر به معنى" صاحب لطف" تفسير شود اشاره به اين است كه خداوند هم نسبت به شما همسران پيامبر، لطف و رحمت دارد، و هم از اعمالتان" خبير" و آگاه است.

اين احتمال نيز وجود دارد كه تكيه بر عنوان" لطيف" به خاطر اعجاز آيات قرآن و تكيه بر" خبير" به خاطر محتواى حكمت آميز آن باشد، در عين حال اين معانى هم با هم منافات ندارند و قابل جمعند.