هجرت، هر كدام به بهانه‌اى پيمان خود را شكستند و به مبارزه روياروى با پيامبر ص دست زدند، سرانجام مقاومت آنها در هم شكست و از مدينه بيرون رانده شدند.

بنى قينقاع به سوى" اذرعات" شام رفتند، و" بنى نضير"، قسمتى به سوى" خيبر" و بخشى به سوى" شام" رانده شدند [1] بنا بر اين در سال پنجم هجرت كه غزوه" احزاب" رخ داد، تنها طايفه" بنى قريظه" در مدينه باقى مانده بودند، و همانگونه كه در تفسير آيات هفده گانه جنگ احزاب گفتيم آنها در اين ميدان پيمان خود را شكستند، به مشركان عرب پيوستند و به روى مسلمانان شمشير كشيدند.

پس از پايان غزوه احزاب و عقب‌نشينى رسواى قريش و غطفان و ساير قبائل عرب از مدينه، طبق روايات اسلامى پيامبر ص به منزل بازگشت و لباس جنگ از تن در آورد و به شستشوى خويشتن مشغول شد، در اين هنگام جبرئيل به فرمان خدا بر او وارد شد، و گفت: چرا سلاح بر زمين گذاردى؟ فرشتگان آماده پيكارند، هم اكنون بايد به سوى" بنى قريظه" حركت كنى، و كار آنها يكسره شود.

به راستى هيچ فرصتى براى رسيدن به حساب بنى قريظه بهتر از اين فرصت نبود، مسلمانان گرم پيروزى، و بنى قريظه، گرفتار وحشت شديد شكست، و دوستان آنها از طوائف عرب خسته و كوفته و با روحيه‌اى بسيار ضعيف در حال هزيمت به شهر و ديار خود بودند و كسى نبود كه از آنها حمايت كند.

به هر حال منادى از طرف پيامبر ص صدا زد كه پيش از خواندن نماز عصر به سوى بنى قريظه حركت كنيد، مسلمانان به سرعت آماده جنگ شدند و تازه آفتاب غروب كرده بود كه قلعه‌هاى محكم بنى قريظه را در حلقه‌

[1] كامل ابن اثير جلد 2 صفحه 173- 137.