حرام است" [1] آنچه را كه قرطبى به صورت استثناء بيان كرده از قبيل خواندن" حدى" (آواز مخصوص) براى شتران يا اشعار مخصوصى كه مسلمانان با آهنگ به هنگام حفر خندق مى‌خواندند به احتمال قوى اصلا جزء غنا نبوده و نيست، و شبيه اشعارى است كه گروهى با آهنگ مخصوص در راهپيماييها يا مجالس جشن و عزادارى مذهبى مى‌خوانند.

در منابع اسلامى دلائل زيادى بر تحريم غنا در دست است كه از جمله آيه فوق و مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ‌ ... و بعضى ديگر از آيات قرآن مى‌باشد كه حد اقل طبق رواياتى كه در تفسير اين آيات وارد شده بر غنا تطبيق گرديده، و يا غنا از مصاديق آن شمرده شده است.

در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم كه در تفسير آيه‌ وَ اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ (حج- 30) فرمود:

قول الزور الغناء:

" سخن باطل همان غنا است" [2] و نيز همان امام ع در تفسير آيه‌ وَ الَّذِينَ لا يَشْهَدُونَ الزُّورَ (فرقان- 72) فرمود:" منظور از آن غنا است" [3] و در تفسير همين آيه مورد بحث، روايات متعددى از امام باقر ع و امام صادق ع و امام على بن موسى الرضا ع نقل شده است كه يكى از مصداقهاى" لهو الحديث" را كه موجب" عذاب مهين" است غنا معرفى كرده‌اند [4] علاوه بر اين روايات فراوان ديگرى- منهاى تفسير آيات- در منابع اسلامى ديده مى‌شود كه تحريم غنا را بطور مؤكد بيان مى‌كند.

در حديثى كه از" جابر بن عبد اللَّه" از پيامبر ص نقل شده مى‌خوانيم:

كان ابليس اول من تغنى:" شيطان اولين كسى بود كه غنا خواند" [5]

[1]" تفسير قرطبى" ج 7 ص 5136.

(2 و 3 و 4 و 5)" وسائل الشيعه" ج 12 صفحه 225 تا 227- 231 (باب 99 تحريم الغناء).