و اما" لَهْوَ الْحَدِيثِ‌"، مفهوم وسيع و گسترده‌اى دارد كه هر گونه سخنان يا آهنگهاى سرگرم كننده و غفلت‌زا را كه انسان را به بيهودگى يا گمراهى مى‌كشاند در بر مى‌گيرد، خواه از قبيل" غنا" و الحان و آهنگهاى شهوت‌انگيز و هوس‌آلود باشد، و خواه سخنانى كه نه از طريق آهنگ، بلكه از طريق محتوى انسان را به بيهودگى و فساد، سوق مى‌دهد.

و يا از هر دو طريق، چنان كه در تصنيفها و اشعار عاشقانه خوانندگان معمولى است كه هم محتوايش گمراه كننده است و هم آهنگش! و يا مانند داستانهاى خرافى و اساطير كه سبب انحراف مردم از" صراط مستقيم" الهى مى‌گردد.

و يا سخنان سخريه آميزى كه به منظور محو حق و تضعيف پايه‌هاى ايمان مطرح مى‌شود، همانند چيزى كه از ابو جهل و يارانش نقل مى‌كنند كه رو به قريش مى‌كرد و مى‌گفت:" مى‌خواهيد شما را از" زقوم" كه" محمد" ما را به آن تهديد مى‌كند اطعام كنم؟! سپس مى‌فرستاد و" كره و خرما" حاضر مى‌كردند و مى‌گفت:

اين همان" زقوم" است! ... و به اين ترتيب آيات الهى را بباد استهزاء مى‌گرفت.

به هر حال" لهو الحديث" معناى گسترده‌اى دارد كه همه اينها و مانند آن را فرا مى‌گيرد، و اگر در روايات اسلامى و سخنان مفسرين روى يكى از اينها انگشت گذارده شده است هرگز دليل بر انحصار و محدوديت مفهوم آيه نيست.

در احاديثى كه از طرق اهل بيت ع به ما رسيده تعبيرهايى ديده مى‌شود كه بيانگر همين وسعت مفهوم اين كلمه است:

از جمله در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم:

الغناء مجلس لا ينظر اللَّه الى اهله، و هو مما قال اللَّه عز و جل" وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ‌"

:" مجلس غنا و خوانندگى لهو و باطل، مجلسى‌