كوچك باران از ابر و نزول آن بر زمين شود، بلكه اين ذرات كوچك على رغم طوفان و ابرى كه صحنه آسمان را پوشانده، راه خود را از لابلاى آنها به سوى زمين پيدا مى‌كنند، و نرم نرم بر زمينهاى تشنه پاشيده مى‌شوند تا به خوبى آنها را سيراب كنند و در عين حال ويرانى به بار نياورند.

باد و طوفانى كه گاه درختان عظيم را از جا مى‌كند و صخره‌ها را به حركت در مى‌آورد، به قطره كوچك و لطيف باران اجازه مى‌دهد كه از لابلاى آن بگذرد و بر زمين قرار گيرد.

اين نكته نيز قابل توجه است كه قطعه قطعه بودن ابرها هر چند در يك روز ابرى كه ابر تمام صفحه آسمان را پوشانيده براى ما چندان محسوس نيست اما به هنگامى كه با هواپيما از لابلاى ابرها عبور مى‌كنيم يا بر فراز آن قرار مى‌گيريم كاملا روشن و نمايان است.

در پايان آيه مى‌افزايد:" هنگامى كه اين باران حياتبخش را به هر كس از بندگانش بخواهد برساند، آنها خوشحال و مسرور مى‌شوند" (فَإِذا أَصابَ بِهِ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ إِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ‌).

آنها در حالى كه گاه نااميدى و ياس، سايه شوم و سنگينى بر جان و روحشان افكنده و آثار تشنگى و عطش در وجود آنها و دامها و زمين مزروعيشان آشكار گشته ناگهان بادهايى كه پيشقراولان نزول باران است به حركت در مى‌آيد، بادهايى‌

[1]" ملبس" از ماده" ابلاس" به معنى ياس و نوميدى است.