خود از آن بحث كرده‌ايم‌ [1]

2- فلسفه سير در ارض‌

مساله گردش در زمين (سير در ارض) شش بار در قرآن مجيد در سوره‌هاى آل عمران، انعام، نحل، نمل، عنكبوت، و روم آمده، كه يك بار از آنها به منظور مطالعه اسرار آفرينش (عنكبوت- 20) و پنج بار ديگر به منظور عبرت گرفتن از عواقب دردناك و شوم اقوام ظالم و جبار و ستمگر و آلوده است.

قرآن براى مسائل عينى و حسى كه آثار آن كاملا قابل لمس است در امور تربيتى اهميت خاصى قائل است، مخصوصا به مسلمانان دستور مى‌دهد كه از محيط محدود زندگى خود در آيند و به سير و سياحت اين جهان پهناور بپردازند، در اعمال و رفتار اقوام ديگر و پايان كار آنها بينديشند، و از اين رهگذر اندوخته پر ارزشى از آگاهى و عبرت فراهم سازند.

قدرتهاى شيطانى در دنياى امروز براى گسترش دامنه استثمار خود در سراسر جهان تمام كشورها و سرزمينها و اقوام مختلف را بررسى كرده و طرز فرهنگ و نقاط قوت و ضعف و صنايع مادى آنها را به خوبى برآورد كرده‌اند.

قرآن مى‌گويد: بجاى اين جباران شما سير در ارض كنيد و به جاى تصميمهاى شيطانى آنها درسهاى رحمانى بياموزيد.

عبرت گرفتن از زندگى ديگران از تجربه‌هاى شخصى مهمتر و پرارزشتر است، زيرا در اين تجربه‌ها بايد انسان زيانهايى متحمل شود تا مسائلى بياموزد ولى در عبرت گرفتن از زندگى و تجارب ديگران، انسان بى آنكه متحمل سوخت و زيانى شود، توشه گرانبهايى مى‌اندوزد.

دستور قرآن در زمينه" سير در ارض" منطبق بر كاملترين شيوه‌هايى است‌

[1] آفريدگار جهان بحث آفات و بلاها.