[سوره الروم (30): آيات 33 تا 36]

وَ إِذا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذا أَذاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً إِذا فَرِيقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ (33) لِيَكْفُرُوا بِما آتَيْناهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (34) أَمْ أَنْزَلْنا عَلَيْهِمْ سُلْطاناً فَهُوَ يَتَكَلَّمُ بِما كانُوا بِهِ يُشْرِكُونَ (35) وَ إِذا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِها وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذا هُمْ يَقْنَطُونَ (36)

ترجمه:

33- هنگامى كه ضرر و ناراحتى به مردم برسد پروردگار خود را مى‌خوانند و به سوى او باز مى‌گردند اما هنگامى كه رحمتى از خودش به آنها بچشاند گروهى از آنان نسبت به پروردگارشان مشرك مى‌شوند.

34- (بگذار) نعمتهايى را كه ما به آنها داده‌ايم كفران كنند و (از نعمتهاى زودگذر دنيا هر چه مى‌توانيد) بهره گيريد اما به زودى خواهيد دانست (كه نتيجه كفران و كامجوئيهاى بيحساب شما چه بوده است).

35- آيا ما دليل محكمى براى آنها نازل كرديم كه از شرك آنها سخن مى‌گويد و آن را موجه مى‌شمارد؟

36- و هنگامى كه رحمتى به مردم بچشانيم خوشحال مى‌شوند و هر گاه رنج و مصيبتى به خاطر اعمالى كه انجام داده‌اند به آنها رسد ناگهان مايوس مى‌شوند.