نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 16 صفحه : 268
ترجمه:
36- ما به سوى مدين برادرشان شعيب را فرستاديم، گفت: اى قوم من! خدا را
بپرستيد و به روز بازپسين اميدوار باشيد، و در زمين فساد نكنيد.
37- آنها او را تكذيب كردند و به اين سبب زلزله آنها را فرو گرفت و در
خانههاى خود به رو در افتادند و مردند.
38- ما طايفه عاد و ثمود را نيز هلاك كرديم، و مساكن (ويران شده) آنها براى
شما آشكار است، شيطان اعمالشان را براى آنها زينت كرده بود، لذا آنان را از راه
بازداشت در حالى كه مىديدند! 39- قارُونَ وَ
فِرْعَوْنَ وَ هامانَ را نيز هلاك كرديم، موسى با
دلائل روشن به سراغ آنها آمد اما آنها در زمين برترىجويى كردند، ولى نتوانستند بر
خدا پيشى گيرند.
40- ما هر يك از آنها را به گناهشان گرفتيم، بر بعضى از آنها طوفانى توأم با
سنگريزه فرستاديم، و بعضى از آنها را صيحه آسمانى فرو گرفت، و بعضى ديگر را در
زمين فرو برديم، و بعضى را غرق كرديم، خداوند هرگز به آنها ستم نكرد، ولى آنها
خودشان بر خويشتن ستم نمودند.
تفسير: هر گروه ستمگر به نوعى مجازات شدند
بعد از داستان لوط و قومش نوبت به اقوام ديگرى همچون" قوم شعيب"
و" عاد" و" ثمود" و" قارون" و" فرعون"
مىرسد كه در آيات مورد بحث به هر كدام اشاره فشرده و كوتاهى براى يك نتيجهگيرى
كلى شده است.
نخست مىگويد:" ما به سوى" مدين" برادرشان شعيب را
فرستاديم" (وَ إِلى مَدْيَنَ أَخاهُمْ شُعَيْباً) [1] تعبير به برادر، چنان كه بارها گفتهايم، اشاره به نهايت محبت اين پيامبران
نسبت به امتهايشان و عدم سلطهجويى است، البته اين پيامبران غالبا پيوند
[1] اين جمله عطف است بر جمله" و
لقد ارسلنا نوحا" و ما بعد آن.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 16 صفحه : 268