ترجمه:

14- ما نوح را به سوى قومش فرستاديم و او در ميان آنها هزار سال، الا پنجاه سال، درنگ كرد اما سرانجام طوفان آنها را فرو گرفت در حالى كه ظالم بودند.

15- ما او و اصحاب كشتى را رهايى بخشيديم و آن را آيتى براى جهانيان قرار داديم.

16- ما ابراهيم را فرستاديم، هنگامى كه به قومش گفت: خدا را پرستش كنيد، و از او بپرهيزيد كه اين براى شما بهتر است اگر بدانيد.

17- شما غير از خدا فقط بت‌ها (قطعات سنگ و چوبى) را مى‌پرستيد و دروغهايى به هم مى‌بافيد، كسانى را كه غير از خدا پرستش مى‌كنيد مالك رزق شما نيستند، روزى را نزد خدا بطلبيد و او را پرستش كنيد و شكر او را بجا آوريد، كه به سوى او باز مى‌گرديد.

18- اگر شما (مرا) تكذيب كنيد، امتهاى پيش از شما نيز (پيامبرانشان را) تكذيب كردند وظيفه فرستاده خدا جز ابلاغ آشكار نيست.

19- آيا آنها نديدند چگونه خداوند آفرينش را آغاز مى‌كند، سپس بازمى‌گرداند؟ اين كار براى خدا آسان است.

تفسير: اشاره‌اى به سرگذشت نوح و ابراهيم‌

تفسير نمونه ؛ ج‌16 ؛ ص228

آنجا كه بحثهاى گذشته سخن از آزمايش عمومى انسانها بود از اينجا به بعد بخشهايى از آزمايشهاى سخت انبياء و اقوام پيشين را منعكس مى‌كند كه چگونه تحت فشار و آزار دشمنان قرار گرفتند، و چگونه صبر كردند و سرانجام پيروزى نصيبشان شد، تا هم دلدارى باشد براى ياران پيامبر اسلام ص كه در آن روز سخت در فشار دشمنان نيرومند در مكه بودند، و هم تهديدى باشد براى دشمنان كه مراقب پايان دردناك عمرشان باشد.

نخست از اولين پيامبر اولوا العزم يعنى نوح ع شروع مى‌كند و در عبارتى كوتاه آن بخش از زندگانيش را كه بيشتر متناسب وضع مسلمانان آن روز بود