تعبير به" جاهداك"، مفهومش به كار گرفتن نهايت تلاش و كوشش و اصرار آنها است.

و تعبير به" ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ‌" (چيزى كه به آن علم ندارى) اشاره به منطقى نبودن شرك است، چون اگر واقعا شرك صحيح بود، دليلى بر آن وجود داشت، و به تعبير ديگر جايى كه انسان علم به چيزى نداشته باشد بايد از آن پيروى نكند، تا چه رسد به اينكه علم به بطلان آن داشته باشد.

پيروى از چنين چيزى پيروى از جهل است، اگر پدر و مادر تو را وادار به پيروى از جهل كنند اطاعت آنها مكن، اصولا تقليد كوركورانه غلط است حتى اگر در مورد ايمان باشد تا چه رسد به شرك و كفر.

همين توصيه در مورد پدر و مادر در سوره لقمان نيز آمده است، با اين اضافه كه در آنجا مى‌فرمايد: وَ صاحِبْهُما فِي الدُّنْيا مَعْرُوفاً:" در عين اينكه دعوت آنها را به شرك مپذير در امور دنيا نسبت به آنها ارفاق كن و در معاشرت با آنها به نيكى عمل نما" مبادا كسى چنين تصور كند كه مخالفت با پدر و مادر در مورد دعوت به شرك، دليل بر بد رفتارى با آنها است، و اين نهايت تاكيد اسلام را در مورد احترام به پدر و مادر ثابت مى‌كند.

به اين ترتيب از اينجا يك اصل كلى استفاده مى‌شود كه هيچ چيز نمى‌تواند بر ارتباط انسان با خدا حاكم گردد كه آن مقدم بر همه چيز است، حتى بر پيوند با پدر و مادر كه نزديكترين پيوندهاى عاطفى است.

حديث معروف‌

لا طاعة لمخلوق فى معصية الخالق:

" اطاعت از مخلوق در عصيان خالق روا نيست" كه از امير مؤمنان على ع نقل شده معيار روشنى را در اين مسائل به دست مى‌دهد [1]

[1]" نهج البلاغه" كلمات قصار جمله 165.